Blog

Ebeveynler çocuklarına hayvan sevgisi aşılamak isterler. Lakin bazı engeller bu isteği sekteye uğratır ya da tamamen yıldırarak çocukları bu evrensel sosyalleşme yönteminden uzak tutar. Yaşadığımız toplumu baz alarak ekseriyet sırasına göre değinirsek şu engellerden bahsetmeliyiz :

Sağlık ; Çocuklarımızın hayvanlardan ciddi hastalıklar kapacaklarına, kuduz olacaklarına, uyuz olacaklarına, bağırsaklarına solucanların dolacağına kesin gözüyle bakan büyükler, kesinlikle hayvanlardan uzak durulması gerektiğini şiddetle savunurlar. Şiddetle diyorum çünkü hakikaten şiddet de içeren davranışlar sergilerler. Sokaktaki köpeğin ya da kedinin yanına sokulan bir küçüğün şiddetle ve panikle uyarılması, bazen eline ya da poposuna bir şaplak atılması sıradan bir davranıştır.

Korku ; Çocukluklarındaki kötü deneyimler ya da yukarıda saydığım yüklemeler nedeniyle, bazı yetişkinler hayvanlardan korkarlar. Korkmamak ellerinde değildir çünkü bu psikolojik bir durumdur. Bunu yenmek için profesyonel yardım gerekebilir. Bu durumda olan çoğu yetişkin korkularını çocuklarına aktarır, çocukların da hayvanlardan çekinmelerine ya da korkmalarına sebep olurlar.

Büyük baskısı ; Kimi aileler hayvanla barışıktır, hatta beslemek isterler veya besliyorlardır. Ama dedeler, nineler, amcalar, dayılar hep kendi düşünceleri gereği çocuklardan ve evden hayvanın uzak tutulması gerektiği uyarısını ve baskısını yaparlar. Çocuğun hasta olacağı, tüyünü yutacağı, ısırılacağı uyarıları yanı sıra ziyarete gitmeyecekleri, görüşmeyecekleri tehditleriyle baskıyı artırırlar.

Alerji ;Bu geçerli bir gerekçedir. Bazı çocuklarda ya da yetişkinlerde kedi-köpek, kuş tüyüne ya da salyasına karşı alerji vardır. Bu durumda evde ya da kapalı bir yerde bu evcillerden birini beslemek sakıncalıdır. Fakat, böyle alerjileri olan çocuk veya yetişkinler evcil hayvanları çok severler.

Toplum baskısı ; köpekle gezmek, onu sevmek, kakasını sağa sola yaptırırken görülmek bazı kişilerde utanç sebebidir. Bazen de toplum bu kişileri sözlü veya mimikli uyarılar yaparak taciz eder ya da cezalandırır. Evlerinde kedi-köpek besleyen aileler de bu olumsuz tutumdan paylarına düşeni alır. Ziyaretler kesilir, evin pis olduğu, koktuğu, tekinsiz olduğu söylenir, aforoz edilen aileler dışlanır. Bu duruma düşmektense evcil beslememek tercih edilir.

Tatil kaygısı ; Sizlerin aklına pek gelmeyecek bir engeldir lakin biz çok karşılaşırız. Yıl boyu çalışıp hak ettikleri tatili, evcillerine bakacak kimseleri olmadığı için kaçırmak istemeyen çok aile bilirim.

Yukarıda sıraladığım gerekçeler bazı kişiler için kabul edilemez ya da saçma gelebilir. Çünkü onlar bu konuları aşmış ya da çözümlemiş kişilerdir. Fakat sıraladığım gerekçelerle evlerinde evcil besleyemeyen korkuların, vehimlerin esiri olan insanlar, çocuklarının hayvan ve doğa sevgisinden yoksun büyümelerine sebep olan çok yetişkin var.

Unutmayın ki alerji dışında hiçbiri ciddi gerekçeler değildir. Sağlık ve toplumsal güvenlik açısından veteriner hekimlerin aldığı tedbirleri uyguladıktan sonra, çocuklarımızı hayvan ve çevre sevgisinden mahrum bırakacak hiçbir geçerli gerekçeniz yoktur.